Srbi, ističe SPC, ne umanjuju razmjere zločina u Srebrenici, ali, kao pravoslavci, ne prećutkuju ni zločine nad srpskim narodom u okolini Srebrenice.

Nažalost, napominje se u poslanici, na te zločine po srpskim selima u kojima su zatirane cijele porodice i koji su se dešavali u kontinuitetu od 1992. do 1995. godine, ne obaziru se predlagači rezolucija.

“Po njima, postoji ekskluzivno pravo na žrtvu i bol zbog iste. Po nama, sve nevine žrtve su nevine žrtve, bile one muslimanske ili hrvatske ili srpske, što `mudro` prećutkuju savremeni revizionisti i neprijatelji istorijske istine, koji svojim nametanjem ekskluzivnog prava na bol i žrtve, ostavljaju svima nama koji živimo na ovim prostorima kamen spoticanja za budućnost”, ističe SPC, prenosi Srna.

SPC sa žaljenjem podsjeća sve na činjenicu da je današnji svijet zaboravio genocid nad srpskim narodom u 20. vijeku, kao i u vijekovima koji su mu prethodili, te da je svako drugo brdo na mjestima gdje žive Srbi svojevrsna Golgota.

“Snažno podižemo svoj glas i ukazujemo na apsolutnu neistinu i pokušaj nebivalog istorijskog revizionizma, u kome se nastoji da prostom inverzijom srpski narod, žrtva višestrukih genocida i etničkog čišćenja, bude proglašen za počinioca genocida”, navodi se u poslanici.

Njegova svetost i episkopi navode da ih tješi i uspokojava činjenica da pripadaju narodu koji je u godinama mira, poslije strašnih vremena smrti, praštao svojim dužnicima i sa pripadnicima drugih naroda nastojao da izgradi bolju i zajedničku budućnost.

Naglašavaju i da srpski narod noseći svoj nosi i Hristov krst, koji je nosio i u Prvom svjetskom ratu, kada su Srbi bili najveći stradalnici svijeta po broju žrtava, ali i u Drugom svjetskom ratu kada su u zloglasnoj i sramnoj NDH pravljeni logori i za srpsku djecu koja su tu umirala od gladi, studeni, bolesti i zlostavljanja.

Srpski arhijereji podsjećaju da su samo u okupiranoj Srbiji pod mitraljeskim mecima njemačkih nacista poslije školskih časova umirale “čete đaka u jednom danu”.

“Stradali smo u svakom zaseoku, selu, gradu. Istinitost toga stradanja nisu morale da potvrđuju nametnute amoralne rezolucije. NJih su svedočila sama stradanja, bez lažnih svedoka u licu neposrednih potomaka i posrednih sledbenika izvršilaca stvarnog genocida”, ističe se u poslanici.

Kada je riječ o Ksoovu i Metohiji, SPC navodi da je Kosovo i Metohija srpska kolijevka i dom, sveta i krsnovaskrsna zemlja koja za Srbe nije obična teritorija, nego upravo ona sveta zemlja iz koje će se probuditi i vaskrsnuti “polje suhih kostiju”.

“Mrtvih nema. Mi smo Crkva živih. Mi smo hrišćanski narod, narod Golgote i Vaskrsenja. Mi smo narod hrišćanskog identiteta izraženog kroz zadužbine, koje čine najgušći molitveni venac hramova na svetu, venac koji smo ispleli na Kosovu i Metohiji”, isitče SPC.

Srpski patrijarh i sve vladike ističu da se uvijek treba moliti i biti uz stradalnu braću i sestre na Kosovu i Metohiji, koji su živi izraz nade, ljubavi, trajanja i pretrajavanja u raspetom i vaskrslom Hristu, uz njih koji su meta nasilja samo zato što su pravoslavni hrišćani, pravoslavni Srbi, što su svoji na svome.

Oni žive u takozvanom miru u kojem nema slobode, u kojem ima samo straha i nepravde, ističe se u poslanici i dodaje da su opet kao i mnogo puta ranije, suočeni sa nedaćama i pritiscima.

U poslanici se, između ostalog, navodi da se u ove svete dane pravoslavni narod obraća Isusu Hristu molitvom da zaštiti, spase, pomiluje i sačuva rod pravoslavni od svih pošasti, nepravdi i nasilja.

“Stoga vas pozivamo, draga deco duhovna, da neumorno negujemo, što znači da molitveno i trudoljubivo izražavamo, legitimnu i prirodnu potrebu za narodnim jedinstvom”, navodi se u Vaskršnjoj poslanici i dodaje da se narodno jedinstvo ostvaruje pod omoforom Svetog Save, u Crkvi Hrista, Boga Živoga, čije Raspeće i Vaskrsenje srpski pravoslavni narod proživljava i ikonizuje u svom hodu kroz istoriju.

Srpski arhijereji su ukazali i da u sveradosne praznične dane odjekuje neutješni plač majki za postradalom djecom, djece za postradalim roditeljima, braćom i sestrama, žena za izginulim muževima, i taj plač razdire grudi pripadnika mnogih naroda, a među njima i srpskog naroda.

Nasilje se, ukazuju iz SPC, vrši i mimo ratova jer u ovom vremenu ni odsustvo rata, a rat je nažalost uvijek tu, nije garant istinskog mira, zločini i nasilje su postali dio svakodnevice.

SPC navodi da su žene, kojima je Gospod dao čast da budu prve blagovjesnice NJegovog vaskrsenja, najčešće žrtve nasilja, te da kroz njihovo stradanje stradaju i cijele porodice, dok su djeca žrtve zločina i u ratu i u miru na žalost i sramotu svijeta koji se licemjerno hvali “demokratijom” i “ljudskim pravima”.

“Uz sve to, mi ljudi smo sve više bezvoljni i apatični, sebični i ravnodušni prema tuđoj nevolji, prema stradanju bližnjih, pa se s pravom možemo zapitati: nije li već nastupila gnusoba opustošenja o kojoj govori Sveti prorok Danilo? Drugim rečima, ne živimo li već uveliko ne u takozvanom posthrišćanskom svetu već u antihrišćanskom ili, štaviše, antihristovskom svetu, svetu bez vere, morala i načela?”, navodi se u poslanici.

Istaknuto je i da sve sveštene knjige Starog i Novog zavjeta upućuju na istinu, istinu o Vaskrsenju, a da se slavljenjem praznika nad praznicima svjedoči svemu što se zbilo radi čovjeka.

SPC navodi da je sveta crkva Hristova temeljni dom svakog ovozemaljskog prebivališta i ne poznaje granice, te da se u ovaj veliki i svijetli dan treba radovati istini, jer je smrt pobijeđena u susretu sa živim ovaploćenim Bogom.

“Stoga, starajmo se da blagodatno i bogoslužbeno uranjamo u tajnu krsta i Vaskrsenja Hristovog, da ljubimo jedni druge kao što Hristos ljubi nas. A kada se ovo raspadljivo obuče u neraspadljivost i smrtno obuče u besmrtnost, onda će se ispuniti reč što je napisana. Pobeda proždre smrt i utrće Gospod suze sa svakoga lica i sramotu naroda svojega ukinuće sa sve zemlje. Hristos vaskrse”, navodi se u Vaskršnjoj poslanici.

Inače, njegova svetost patrijarh srpski Porfirije služiće ponoćnu Vaskršnju liturgiju u Hramu Svetog Save.

Prva Vaskršnja liturgija služi se u ponoć između subote i nedjelje, povodom Vaskrsenja Hristovog, koje SPC i vjernici obilježavaju po julijanskom kalendaru. Ponoćnom liturgijom u pravoslavnim hramovima počinje slavlje Vaskrsa, praznika nad praznicima i hrišćanske pobjede života nad smrću.

Proslava Vaskrsa biće nastavljena jutarnjim liturgijama, u nedjelju, 5. maja, u svim pravoslavnim hramovima na kojima će biti pročitana praznična poslanica patrijarha Porfirija i SPC.